STUDZIANKA
POJAWILI SIĘ TU TAKŻE PUSTELNICY



53.04715 – 19.30259 - Poglądowy rzut na lokalizację cudownego źródełka w Studziance: Województwo kujawsko-pomorskie na mapie Polski. Mapa fizyczna województwa kujawsko-pomorskiego. Powiat rypiński, w którym znajdziemy cudowne źródełko w Studziance. Szczegóły dotarcia do cudownego źródełka zobaczymy na mapie Google.

Piętrowa kaplica ze źródełkiem nazywana jest „Kalwarią”. (foto-jc)
Mieszkańcy których losy rozrzuciły po całym świecie odwiedzając rodzinne strony nigdy nie ominą swojego cudownego źródełka. Można spotkać nawet takich, którzy tu przybywają głównie dla niego.
Jak dotrzeć. Z Torunia jedziemy na wschód 56 km, a z Warszawy na północny zachód 166 kilometrów. Kaplica i cudowne źródełko znajduje się w południowo-wschodniej części Jeziora Kleszczyńskie. Odległość od źródełka do jeziora wynosi około 300 metrów. Znaleźliśmy się w osadzie Studzianka, która jest częścią wsi Kleszczyn. Studzianka słynie z cudownego źródełka i od niego wzięła nazwę. Bijące tu źródło tworzy strumień przepływa przez Kleszczyn i zasila malownicze Jezioro Kleszczyńskie.


Kaplica stoi na lekkim wzgórku. (foto-jc)
Kaplica na wzgórku – to najstarszy zabytek gminy Brzuze. Nazywana jest Kaplicą Matki Boskiej Studziannej i św. Jakuba. Zbudował ją Franciszek Działokowski na początku XVIII wieku, między 1704 a 1720 rokiem. Jej istnienie w 1719 roku potwierdza wizytacja biskupia. Kilkakrotnie była remontowana. Stoi na niewielkim wzgórku na kamiennej podmurówce. Po wizytacji biskupiej w 1753 r. biskup płocki Andrzej Stanisław Kostka Załuski zatwierdził kult Matki Boskiej Studziennej.


Wnętrze kaplicy – prezbiterium. (foto-jc) Obraz Świętej Rodziny przy posiłku. (foto-jc)
Kaplicę nazywano też czasem Pustelnią. Pojawił się tutaj pustelnik a w 1763 roku drugi a z czasem również trzeci. Mylne są informacje jakoby zamieszkiwali razem pomieszczenie przy kościele. Protokoły z wizytacji biskupiej pustelników były dla nich pozytywne. Musieli więc spełniać wymagane prawem kanonicznym warunki życia pustelniczego na prawie diecezjalnym. Między innymi musieli zamieszkiwać osobno i sami się utrzymywać.


Kaplica Kalwaria stoi u stóp zbocza z kaplicą. (foto-jc)
Kalwaria. U stóp pagórka z drewnianą kaplicą znajduje się cudowne źródełko. Ksiądz Antoni Lisicki w swoim opracowaniu z 1933 roku dotyczącym tego miejsca napisał, że 2 października 1775 roku ze źródełka wypłynął obraz Najświętszej Rodziny.


Z drugiej strony kaplicę opływa potok, który wpływa do Jeziora Kleszczyńskiego. (foto-jc) Potok ten zasilany jest dosyć wartkim strumykiem, który wypływa z cudownego źródełka. (foto-jc)
W Archiwum Diecezjalnym w Płocku, w przechowywanych tam księgach metrycznych znajduje się wiele opisanych cudów i łask, jakich doznali przybywający do Studzianki wierni i pielgrzymi. Okazuje się, że już sto lat wcześniej, zanim wypłynął obraz, bo w XVI wieku uważano, że woda u podnóża kaplicy ma właściwości uzdrawiające. Szczególnie ceniono jej stosowanie przy chorobach oczu. Stosowano ją także do obmywania ciała i picia.


Po drodze do potoku strumień z cudownego źródełka przepływa przez drugie ujęcie wody tym razem poza kaplicą Kalwaria. Jest to zadaszona studzienka. Wszystko to łącznie z piękną zielenią nadaje otoczeniu trochę bajkowego klimatu. (foto-jc)
Nad samym potokiem wznosi się murowana dwukondygnacyjna kapliczka zwana kalwarią. Wzniósł ją w 1907 roku proboszcz żalskiej parafii ks. Franciszek Borysowicz. Czerwona cegła, z której ją zbudowano nadaje obiektowi nieco surowe wrażenie. Na parterze znajduje się ocembrowana studnia z cudowną wodą. Na piętrze zaś coś w rodzaju kapliczki z figurą Matki Bożej.
JC